KALBİMDEN GEÇENLER

Bana ne oldu?

Kocaman bi boşluk içinde ordan oraya savruluyorum..

İçimde bi taş ruhumda bu taşın ağırlığı..

Sabah gülümsemelerim nerde peki?

Herşeyden üstün tuttuğum hayattaki huzurum kaybolmak üzere..

Özlediğim şeyler uzak..

Tutlamayacak kadar uzak..

Çocukluğum, sokağım, oyuncaklarım, anlaşamadığım çocukluk arkadaşlarım bile  bugünlerde özlem kelimesi dahilinde..

 

Annem..

Ne yaparsam yapayım hangi hatadan dönersem döneyim kolları açık beni bekleyen kadın..

Sevgisi koşulsuz olan tek kadın..

Şartlara, dayatmalara, kurallara bağlı olmayan kadın...

Gerçekten senden başka, senin gibi seven olmayacak mı beni ?

Ruhumun özlediği sen misin özünde?

Senin kollarında senin korumacılığnla geçen küçüklüğüm mü?

 

Senin yanında senın verdiğin o sonsuz güvenle geçen yaşlarım..

 

Neden o huzuru kimsede bulkamıyorum?

Neden sen gibi güvenemiyorum kimseye?

Senin o kıyamadığın küçük kızın şimdi anlamsızlıklar içinde..

Kim sebep oldu bu halime ya da kimler örseledi küçüğünün kalbini..

Kalp yerine sert bi taş mı bıraktılar bana?

Oysa ben senden öğrendim kalbin herşey olduğunu..

Sen öğrettin sevginin koşulsuz  olduğunu..
Senin aklıma ve kalbime kazıdıklarını silip kendi doğrularını yazmak istediler..
Oysa bilmediler sen nakkaş misali her gece anlattığın masallarda dahi sevginin koşulsuz olduğunu işlemiştin ruhuma..
Sen gibi sevmeliydi sevecek olan ya da gitmeliydi hiç durmadan..

**********
 

Şimdi hayata bakışım şerit değiştirdiği yolda hızla ilerliyo ve ben ne yaparsam yapayım durduramıyorum..

Umarsızlıklar içinde aklım..

Boşvermelerle donatıldı kelimelerim..

Her gece sustuklarım akarken damla damla gözlerimden;

ben artık kimseyi sevemiyorum anne'm..

 

 **********

Bu sabahta böyle uyandım..

Ruhumun kararmış tarafı bu..

Ama sizin gününüz geceniz leylak dalı güzelliğinde geçsin..

 

Hoşça'yaşayın..